Brouns Raf

Als kunsteducator Als muzikant

Beste lezer

Mijn volledige lezensweg ga ik u besparen en me richten tot de hoofdzaken.
Ik ben geboren in 1973 te Hasselt binnen een muzikaal gezin dat woonachtig was in het prachtige landelijke Maasland. Mijn vader speelde klarinet bij verschillende harmonieën en ons ma speelde bij het trommelkorps. Deze muzikale voorliefde kwam al van mijn opa die ook muzikant was in de harmonie. In 1988 speelde ik als gitarist en mijn broer als drummer in een hardcore band die internationaal zelfs enig succes heeft gehaald.

Op het schoolse gebied heb ik geen modeltraject doorlopen maar wel het bewuste watervalsysteem meegemaakt. De scheiding van mijn ouders en nadien het overlijden van mijn vader zal een grotere impact gehad hebben dan dat ik toen verwacht had. Gelukkig ben ik een doorzetter en na verschillende jobs in verschillende bedrijven gedaan te hebben, ben ik terug naar school gegaan om eerst mijn secundair diploma te halen op mijn 32ste levensjaar en vervolgens mijn bachelor in het onderwijs. Alsof dat nog niet genoeg was, ben ik in 2021 begonnen aan een master opleiding in kunsteducatie.

En zo is deze website tot stand gekomen.

Onderzoeksvraag:
Op welke wijze kunnen digitale middelen ingezet worden om aan te zetten tot actieve muziekbeleving bij leerlingen uit de 1ste graad van het secundair onderwijs.
Waarom is mijn onderzoeksonderwerp zo belangrijk?

In principe is dit om al mijn collega leerkrachten muzikale opvoeding in Vlaanderen te helpen. Sinds de digisprong heeft er zich namelijk een mentaliteitswisseling opgedrongen. Dit is voor mij minder van toepassing omdat ik buiten leerkracht muzikale opvoeding, ook leerkracht informatica ben. Ik sta dus ook letterlijk en figuurlijk anders in het veld dan mijn collega's.

Wat is nou mijn positie?

Ik zie mezelf als een bruggenbouwer tussen het traditionele- en het digitale onderwijs omdat ik op beiden vlakken een vakexpertise heb opgebouwd, durf ik mij op deze plaats positioneren. Uit ervaring moet ik opmerken dat vele collega's wel vaak vakkennis hebben binnen hun discipline maar doodsbang zijn voor digitaliteit. Deze collega's motiveren en gerust stellen zou toch het mooiste doel kunnen zijn, maar hoe krijgen we dat voor mekaar? Dat is dan gedeeltelijk mijn taak. Leerkrachten sensibiliseren en minder angstig maken voor digitaliteit. Dit kunnen we bekomen door succesverhalen, workshops en bijscholingen. In deze positie zie ik mijzelf graag groeien. Los van een bepaalde onderwijsinstelling maar als externe nascholer die vraaggestuurd werkt op vraag van de leerkrachten. Niet enkel een brug tussen kunstvakken en digitaliteit, maar ook tussen vakken zoals techniek en muziek. Hier liggen zoveel gemiste kansen binnen STEAM. Alhoewel de A van art nog veel vergeten wordt in ons huidig onderwijs. Verschillende leerkrachten hun ogen openen zou hier een subliem doel kunnen zijn.

Laat mij een bruggenbouwer zijn die een verbinding legt tussen digibeten en digitaliteit.